برمیهنم چه می رود؟ سهیک

 

پشمینه پوش تند خو  _ کزعشق نشنیده ست بو

            از مستی اش رمزی بگو _ تا ترک هشیاری  کند ( حافظ)

میهنم راچه می شود؟

رنگ خون برسنگفرش خیابان

بغض های فروخفته _ بیدار

زمزمه های درگلو شکسته فریاد

خاموشی ما _ تدبیر بود

واکنون بی صبریمان لبریز

عشق را _ شوق را _ شور ر _ سکوت را

ازصندوقچه بیرون آوردیم

چون هوایی تازه درکوی وبرزن افشاندیم

ما آن نبودیم _ که لال وکروکورمان پنیداشتند

حملگی فریاد شدیم _ یک کربزرگ وهماوا

سرود آزادی ازیادمان نرفته بود

جامی بود که هرلحظه قطره ای برآن افزون می شد

سرریز شدیم _ درکوی وخیابان

 آنچنانکه شب هراسید از هیاهوی خستگان

پاسبانان به خط شدند _

باران گلوله بادید از زوایای پیدا وپنهان

جنگ وجنگ _ شلیک گلوله _ باطوم ومشت _ چون پتکی برسندان

بی هیچ  مهابا _ درهیبت اشغالگران

زدند _ کشتند _ بردند _ سوزاندند

به فرمان دینمداران

واینک ماهستیم و میهنی ویران

با محبس گاه وزندانهای بیشمار وفراوان

کتک _ شکنجه _ تحقیر _ شلاق  بر تن نازک جوانان

شهر دراشغال تبر داران

میدان نبرد همه خطه ایران

خصم رابگو _ درشرم آئینه چه می کنی ؟

توخواهی شکست _ فرو خواهی ریخت

اینست رسم دیرینه ودوران

وما پیروز وچیره می شویم

برتاریکی وسیاهی وخفقان ...

سهیک............. شهریور