آخرین ترانه ی باران

هیچ کس تردامن نیست ـ دیگران می پوشند ومابرآفتاب نهاده ایم ـ شمس تبریزی

آخرین ترانه ی باران

هیچ کس تردامن نیست ـ دیگران می پوشند ومابرآفتاب نهاده ایم ـ شمس تبریزی

به یاد تو درزیرباران.............................سهیک

 پرسه درخود......................!             سهیک

 

سالها........ درخود بدنبال کسی می گشتم

بی وقفه و پیگیر..

برای یافتن خود

آن بیگانه پنهان شده درمن

............ وسرانجام یافتمش

                    اگرچه درخستگی ها

درمیانه ی روبه شیب ها........

درامتدادهای رو به پایان...

 

اکنون.... این خود پیداشده درمن

چونان مادردلسوزم

دست دردست مرابسوی

بی خودشدن راه می برد...

 

 درکوچه های بی رهرو وخلوت

بی خودشدن ها....... پرسه می زنم..

با گام هایی آرام....

 

پیش رویم... جاده... مه آلود

هوا دل گرفته وبی ستاره

ونم نم بارانی که تازه و خیسم می کند..

 

 دیگر دل واپسی نیست

تنها.... بی قراری گهگاه... شاید

برای  رسیدن... زود تر رسیدن....

آن شوق ازدیروز تا امروز

 

وتنهایی....

این وفادارترین همراه

هم دم و هم دل و هم انس

این همیشه آشنا ... این زودآمده ودیرنرفته!

 این تا همیشه بامن

چونان سایه ای مهربان

 کوله بارم لبریزم را... بدوش گرفته

توشه راهی سرریز از

دوستت دارم ها....

ازدل تنگی ها..ازخاطره ها... یادها ...از زمزمه ها....گلایه ها...ازخنده ها... گریه ها....سکوتها... ازفریادها .....

سرشار بوی خوش نام ها و نشان ها..... نشان تو... نشان او...نشان همه دلداده ها... سرگشته ها.. درخود گم گشته ها... تنها ها

 .......................................................................

باران....بی وقفه و....  بی بهانه می بارد

چه روز خوبیست........ امروز

برای............... خیس شدن درزیررگباری فراوان

برای گم شدن... دربادی عطرافشان

برای ماندن............. دریا دی همیشه جاودان

 

کاش همیشه باران می بارید ......  کاشکی

..............................................